Δευτέρα, Απριλίου 23, 2007

Μαϊμουδιές

Όταν ήμουν μικρός (δεν προσδιορίζω ηλικία, ό,τι θέλετε καταλάβετε), έφερνα τα μωρά της γειτονιάς στο σπίτι. Τους έλεγα ότι είμαι μεγάλος μάγος και αυτά πιστεύανε. Τους έδειχνα ένα πίνακα με διάφορα ζώα αναρτημένο στον τοίχο του δωματίου μου και τους ζητούσα να επιλέξουν σε τι θέλουν να τους μεταμορφώσω. Οι περισσότεροι ήθελαν να γίνουν πουλιά για να μπορούν να πετάξουν. Τους έβαζα να κρυφτούν πίσω από την κουρτίνα. Έλεγα εκεί κάτι μαλακίες-ξόρκια και μετά κρυβόμουν κάτω από το κρεββάτι. Εκείνοι περίμεναν λίγο και έπειτα ξεπρόβαλλαν απ’ την κουρτίνα απορημένοι. Δεν με έβρισκαν και έφευγαν...Μα τι παλαβοί!

Όταν ήμουν μικρός, (δεν προσδιορίζω ηλικία, ό,τι θέλετε καταλάβετε), μοιραζόμουν το ίδιο δωμάτιο με την αδελφή μου. Μια μέρα πηδούσα πάνω στο κρεββάτι γυμνός και της φώναζα: «Κοίτα την πουλλού μου! Κοίτα την πουλλού μου!» Οι γονείς μου θύμωσαν και μέσα στον ίδιο χρόνο μας χώρισαν σε ξεχωριστά υπνοδωμάτια....Μα τι παλαβοί!

Όταν ήμουν μικρός (δεν προσδιορίζω ηλικία, ό,τι θέλετε καταλάβετε), έπαιζα στο σπίτι ενός κοριτσιού «μαμμά και μπαμπάς». Εγώ ήμουν ο μπαμπάς που δούλευε όλη μέρα και γυρνώντας από την εργασία του έτρωγε το φαγητό της συζύγου του και διάβαζε στα παιδιά του. Και φυσικά κοιμόμαστε μαζί και έπρεπε να κάνουμε σεξ. Αρχίσαμε να φιλιόμαστε και ένιωσα περίεργα. Ένιωθα πολύ ωραία, αλλά για κάποιο λόγο, ένιωθα ένοχα. Της είπα ότι πρέπει να σταματήσουμε διότι «αν μας βρουν οι μεγάλοι θα θυμώσουν»... Μα τι παλαβός!

Όταν ήμουν μικρός (δεν προσδιορίζω ηλικία, ό,τι θέλετε καταλάβετε) παίζαμε σε φιλικό σπίτι που είχε οικιακή βοηθό. Έμενε μόνιμα μαζί τους. Τα παιδιά αυτής της οικογένειας ήταν ελαφρώς μεγαλύτερα από μένα. Επειδή εμένα δεν με ένοιαζε, με δασκάλευαν να πάω να της πω, την ώρα που σιδέρωνε, πως βρωμούν τα πόδια της. Και το έκανα. Και το καταχάρηκα. Επίσης, μια άλλη φορά που η γιαγιά μου είχε καλεσμένες για χαρτί, με ρώτησε μια κυρία πως με λένε και εγώ της απάντησα: «Φάε σκατά!» Και η γιαγιά μου έσκασε στα γέλια, οπότε εγώ χάρηκα πως έκανα κάτι σπουδαίο, ενώ η κυρία έμεινε άφωνη, ξύνισε και μου απήντησε: «...Είσαι και γιος γιατρού!»...Μα τι παλαβή!

Δεν υπάρχουν σχόλια: