Τρίτη, Ιανουαρίου 16, 2007

Πουστρέητ Story

Την ταινία θα την δείτε όλοι διότι δεν μπορείτε να κάνετε κι' αλλιώς. Το "Επικύνδινα σε θέλω" το απαιτεί άλλωστε. Έξυπνη πατέντα αυτή. Μας πετάνε στη μούρη το σουξεδάκι ένα μήνα πριν την προβολή, ώστε να σπεύσουμε να υποβάλουμε τον οβολό μας με κλειστά μάτια. Το άρχισε ο Δάντης με το "24.000 baci" στο 'safe sex,' το απογείωσε η Αδαμοπούλου στη 'Λούφα' και το αποτελείωσαν οι C:Real. (Ειρήνη Δούκα, τα σέβη μου!)
Έχω να δηλώσω τα εξής: Σε μια ταινία η οποία προσπαθεί να προβάλει το ερωτικό αδιέξοδο σε όλες του τις μορφές, εμείς γελάμε σαν Κινέζοι σε αστείες σκηνές όπως όταν ο άντρας σηκώνει στον αέρα τον σύζυγο του και τον αποκαλεί 'αγάπη μου.' Η ταινία σαφώς δεν είναι κωμωδία, αλλά μες την αμηχανία και την κοινωνικό-σεξουαλική μας ανασφάλεια εστιάζουμε στο 'διαφορετικό' για να γελάσουμε.
Τρανή απόδειξη η αντίδραση του κυπριακού, κατά τ' άλλα ευρωπαϊκού κοινού, που στις ελάχιστες ομοφυλοφιλικές σκηνές γιουχάϊζε και επιφωνούσε διάφορα του τύπου: "Κοίτα ρε τους πούστηδες" και "πω, πω! Οι κόρες τους είναι λεσβίες!" Δυνατά και τρανταχτά, ώστε να υπογραμμίσουν την αποστασιοποίηση τους από τους ήρωες. Το έργο προσπαθεί να υποδείξει πως όπως και να το δεις το πράγμα, η κοινωνική απόρριψη, η μοιχεία και η ανειλικρίνεια στις σχέσεις πονάνε. Παρόλα αυτά, ξεκαρδιστήκαμε με το να βλέπουμε τους γονείς να καυγαδίζουν στα καλιαρντά...
Ο Ανανιάδης καλός είναι για την "Μαρία την άσχημη." Να μας κάνει όμως την χάρη. Είχε ένα ύφος, ένα ξύλινο παίξιμο καθ' όλη τη διάρκεια του έργου που καταντούσε εκνευριστικό. Εξέπεμπε μια 'τσιμιτσέλικη' απειρία που θεωρώ πως δεν πρόσθεσε τίποτα στην ταινία. Από την άλλη, η συμπρωταγωνήστρια του δεν έκλεψε την παράσταση με κάτι περισσότερο απ' την τσαχπινιά της. Πολύ όμορφη πάντως!
Τώρα ξαναπαίζουμε στο ipod το "επικύνδινα σε θέλω" και συνεχίζουμε τις ζωές μας...

Δεν υπάρχουν σχόλια: