Δευτέρα, Ιουλίου 24, 2006

2036 και ποιός θα αντέξει;

Σήμερα έμαθα πως θα πεθάνω στα 55 μου !

Καταπληκτικά νέα. Και νιώθω παράξενα... Αν πάτε και εσείς στο www.deathclock.com και συμπληρώσετε τα στοιχεία σας θα μάθετε και εσείς τα ευχάριστα. Όχι τίποτε άλλο, απλά να προγραμματίζεστε, διότι ποιός ξέρει πόσο θα φτάσει το φέρετρο τότε και πόσο θα σου κοστίσει ο νεκροθάφτης. Και την κηδεία σας με δόσεις θα την ξοφλήσετε. Ειδικά αν η έξοδος σας θέλετε να θυμίζει κάτι από τελετή λήξης Ολυμπιάδας και γιουροβίζιον!

Στην κηδεία μου θέλω χλιδές. Σιγά μην σας αποχαιρετούσα απλά όπως όλος ο λαός. Κατ' αρχήν, θα έχουμε την αφίσα μου αναρτημένη έξω απ' την εκκλησία. Το concept της φωτογράφισης δεν το έχω σκεφτεί ακόμη. Αλλά σίγουρα θα συζητηθεί ! Μέσα, θέλω ένα video wall πάνω από το ιερό να δείχνει σκηνές από τη ζωή μου και έναν πιανίστα να παίζει Βίσση, μελαγχολικές καρβελικές μελωδίες. Ξέρετε, "γκάζι ανοικτό", "Τάσεις αυτοκτονίας", "Αυτή τη φορά τα δυο μου μάτια θα τα βγάλω" κοκ.

Το φέρετρο θέλω να μεταφερθεί με ειδικό γερανό στην εκκλησία. Να το ντύσουν με διακριτικά φωτάκια που να αποδίδουν με καλαισθησία το μωβ της ατμόσφαιρας. Να ανοίξει με μηχανισμό ο θόλος της εκκλησίας και να ξεπροβάλω μέσα από άσπρα φώτα. Όχι πανηγύρια και μαλακίες...! Θέλω να κυριαρχεί ένα σοκ και δέος στο κοινό. Όπως αυτό που υποσχέθηκαν οι Αμερικάνοι στους Ιρακινούς παραμονές της εισβολής τους το 2003. Λοιπόν, αφού περιφέρει ο γερανός το φέρετρο πάνω από τον κόσμο, να τοποθετηθεί με προσοχή στο κέντρο, αλλά να μην το ανοίξετε για προσκύνημα. Έτσι, να σκάσετε από το κακό σας που δεν θα ξέρετε σε τι κατάσταση θα βρεθεί το πτώμα μου. Μόνο ο χάρος θα έχει την τιμή να σκιαχτεί εκείνη τη μέρα !

Οι συγγενείς δεν θέλω να παραστούν. Μπορούν όμως αν θέλουν να παρακολουθήσουν την τελετή από ειδικά μόνιτορ, πίσω απ' το ιερό, μην πει και η γειτονία τις κουβέντες της. Αντί για κόλλυβα θα διανέμονται μακαρόνια χωριάτικα, πασπαλισμένα με τρίμμα χαλλούμι. Τα αγαπημένα μου !

Πολύ άγχος αγαπητοί μου! Τουλάχιστον να κάνουμε μια κηδεία της προκοπής, να πάω στην κόλαση με καθαρό το κούτελο. Έτσι κι' αλλιώς, τέτοιες προετοιμασίες δεν προβλέπω να γίνονται άλλοτε. Δεν θα παντρευτώ έτσι όπως το κόβω, οπότε...

Στα 55 μου δεν ξέρω τι θα προλάβω να χαρώ. Μη σώσω και χαρώ ! Τα καλύτερα μου χρόνια μου τα φάγατε, παλιό καριόλες !

Α! Έξοχα ! Τώρα μόλις λύθηκε ακόμη ένα φλέγον ζήτημα... Το ποιές θα εκφωνήσουν τον επικήδειο ! Μην ακούω μα και μου καημένες μου ! Σαν ποίημα στην 25η Μαρτίου θα τον απαγγείλετε, θέλοντας και μη ! Αγέρωχα ! Όπως τον απαγγείλατε και σε άλλο επίπεδο πολλές φορές μέχρι σήμερα !

Δεν με ρίχνετε στα σκυλιά καλύτερα...

Τετάρτη, Ιουλίου 19, 2006

Η ΨΧ-εντέλεια του κόσμου !

Την άφησα πίσω κάποια μέρα του Δεκεμβρίου του 2004 και την ξαναπέτυχα τυχαία στις 18 Ιουλίου2006. Τι σου είναι και το παρελθόν ! Ξορκισμένα δέκα χρόνια στα καινούρια μου σεντόνια ! Να 'σαι καλά Ψυχάρα μου !

Δεν με νοιάζει που κάναμε λάθη,
της φιλίας τα λάθη έχουν γράψει βιβλία..
Λόγια μικρά ή λόγια μεγάλα,
Όταν όλα ειπωθούνε τελειώνει η ιστορία..

Το μόνο που με νοιάζει είναι που δεν έχουμε χρόνο,
Ούτε για ένα καφέ..

Λαθεμένη μου αγάπη πες μου,
Είσαι καλά; Και ας μην συναντιόμαστε...
Λαθεμένη αγάπη πες μου για τα παλιά,
τώρα πια δεν φοβόμαστε...

Τα καλύτερα μας χρόνια πέφτουν μες την φωτιά,
και μαζί τους καιγόμαστε !
Τα καλύτερα μας χρόνια δεν τα ζούμε καλά,
μοναχά τα θυμόμαστε... Μοναχά τα θυμόμαστε...

Δεν με νοιάζει που σε πήρε ο άνεμος, σαν φίλη λες πως θα' σαι πάντα κοντά μου,
Δεν με νοιάζει που μου άλλαξες όνομα και τώρα πια με φωνάζεις μόνο με το όνομα μου !
Το μόνο που με νοιάζει είναι που δεν έχουμε χρόνο,
Ούτε για ένα καφέ !
(Καρβέλας 2005)

Πέμπτη, Ιουλίου 13, 2006

Αγάπη από διαδικτυακό Nylon


Αγαπητές Θαυμάστριες !

Καλωσήρθατε στην ιστοσελίδα μου. Από εδώ θα καταφέρουμε να κρατήσουμε επαφή και να δυναμώσουμε την επικοινωνία μας. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τα χιλιάδες γράμματα που μου στέλνετε καθημερινά, για τις εκδηλώσεις θαυμασμού σας, για τα αναρίθμητα στριγκάκια σας που βρίσκω κάθε πρωί στο γραμματοκιβώτιο μου ! Είστε συγκινητικές !

Σοβαρά Νέα:

Η πολυπόθητη διαδικτυακή μου ονείροξη, αυτή για την οποία έγραφα ωδές στον έρωτα και βούιξαν τα αφτιά σας, αποφάσισε πως..."δεν με βλέπει ερωτικά", παρόλο που τους τελευταίους εφτά μήνες με κρατούσε ξάγρυπνο μέχρι τις πέντε το πρωί και απαιτούσε από μέρους μου σημασία άλφα-άλφα σεξουαλικής και ερωτικής ποιότητος.

Θα μου πείτε, τι περίμενες και εσύ πτωχέ αντίχρηστε !? Ε, όσο να'ναι τα πρόστυχα, τα μαύρα, τα sms της για άλλα με προετοίμαζαν. Για ένα καλοκαίρι πνιγμένο στο σπέρμα και στη ρόγα. Τώρα μη ρωτάτε γιατί πίνω... Πίνω για να πνίξω το πένθος μου για το αδικοχαμένο καλοκαίρι μου, πίνω για να ξεχάσω πως οι μόνες ρόγες που θα ρουφήξω θα είναι αυτές του σταφυλιού !

Σοβαρότερα νέα:

Επέστρεψα από τις διακοπές μου. Για Μύκονο έβαλα πλώρη, στη Νάξο με ξέβρασε το κύμα. Εμ, βάλατε το κακό σας το μάτι αγαπητοί μου αναγνώστες και πάλι καλά που δεν βουλιάξαμε. Δεν σας κάναμε την χάρη βέβαια. Το boyband θριάμβευσε ξανά. Αγνοήσαμε την μαύρη-κατάμαυρη (σαν την ψυχή μας ) παραλία του Περίβολου ¨(Περίγελος έπρεπε να λέγεται), αγνοήσαμε την οικογενειακή και ανιαρή Νάξο και επιδοθήκαμε με σθένος σ' αυτό που κάνουμε καλά εδώ και δέκα χρόνια.

Με soundtrack μας τα: camisa negra, hips don't lie και baila morena σαρώσαμε Αυστραλία και Αμερική. Μέγα ευχαριστώ στους φίλους μου για τις αθάνατες ατάκες που ξεστομίσαμε και φέτος, καθώς και για την υπομονή τους.

Θα τα πούμε σύντομα με περισσότερα απαράδεκτα.
Αντίχριστος.